سوخت‌وساز/ تاثیر ژنتیک بر کاهش وزن

دارچین: تا به حال افرادی را دیده‌اید که هر چه دلشان بخواهد می‌خورند، بدون اینکه حتی یک کیلو وزن اضافه کنند؟ احتمال دارد که بلیط بخت‌آزمایی ژنتیک‌شان برده باشد و سوخت‌و‌سازی با اکتان بالا به ارث برده باشند. با اینکه میزان سوخت‌و‌ساز بدن‌تان تا اندازه زیادی به ژن‌هایی که به ارث می‌برید بستگی دارد، عوامل دیگری هم وجود دارند که به صورت طبیعی سوخت‌و‌ساز بدن را کنترل کرده و افزایش می‌دهند.

میزان انرژی مصرفی روزانه شما، یعنی تعداد کالری‌های که هر روز می‌سوزانید را می‌توان به سه بخش تقسیم کرد: میزان سوخت و ساز پایه، تولید گرما و فعالیت بدنی.

میزان سوخت و ساز پایه

میزان سوخت و ساز پایه میزان انرژی‌ای است که هنگام استراخت مصرف می‌کنید. این جنبه‌ وراثتی سوخت‌و‌ساز بدن شما است. تنوع فوق العاده‌ای در سوخت‌و‌ساز بدن در بین افراد وجود دارد، حتی بین‌ افرادی که میزان توده بدنی‌ بدون چربی‌شان یکسان است.

فعالیت بدنی

فعالیت بدنی شناخته‌شده ‌ترین راهکار برای سوزاندن کالری است. پژوهش‌های زیادی نشان می‌دهند که انواع خاصی از ورزش‌ها، مثل ورزش‌های سنگین با وقفه‌های زمانی و ورزش‌های شدید استقامتی، منجر به افزایش میزان مصرف اکسیژن می‌شوند که میزان سوخت‌و‌ساز بدن را برای چند ساعت بالا می‌برد.

با ورزش‌های سنگین نه تنها در طول مدت زمانی که ورزش می‌کنید، کالری می‌سوزانید بلکه مهم‌تر از آن این است که پس از پایان ورزش هم این عمل ادامه می‌یابد. مطالعات نشان می‌دهد که میزان سوخت‌و‌ساز بدن تا 16 ساعت پس از اتمام ورزش هم بالا باقی می‌ماند.

گرمازایی بدن

به تازگی گرمازایی بدن هم مورد توجه‌ پزوهشگرانی قرار گرفته است که درباره سوخت‌و‌ساز بدن تحقیق می‌کنند. گرمازایی روندی متابولیک است که منجر به تولید گرما توسط بدن می‌شود. یکی از عوامل مرتبط با گرمازایی لرز است. حفظ دمای طبیعی بدن در هوای سرد منجر به سوزاندن کالری برای حفظ و نگهداری دمای طبیعی بدن می‌شود. کسی دلش دوش سرد می‌خواهد؟

کاهش کالری مصرفی می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد

گرمازایی ناشی از رژیم غذایی (DIT) میزان انرژی لازم برای هضم، جذب و ذخیره‌سازی مواد مغذی در بدن به اشکال مختلف است. به بیان ساده، غذا خوردن کالری می‌سوزاند و گرما تولید می‌کند.

عاملی که بیشترین تاثیر را روی گرمازایی ناشی از رژیم غذایی دارد، میزان دریافت کالری است. محدودیت دریافت کالری در دراز‌‌مدت سوخت‌وساز بدن را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد. بدن انسان مکانیسمی فلسفی برای کاهش میزان سوخت‌و‌ساز بدن در پاسخ به محدودیت دریافت کالری دارد.

کاهش خروجی سیستم عصبی به همراه کم شدن ترشح هورمون‌های تیروئید، آندروژن، و کاتکول آمین‌ها منجر به کاهش سرعت سوخت‌و‌ساز بدن می‌شوند.

آزمایش معروف نیمه‌گرسنگی مینه سوتا که یکی از بهترین مطالعات کنترل شده در تمام دوران درباره این موضوع است، نشان می‌دهد که کم کردن میزان مصرف کالری تا 50 درصد در طول 6 ماه سرعت سوخت‌و‌ساز را تا 40 درصد کاهش می‌دهد.

شرکت‌کنندگان در این آزمایش 25 درصد از وزن بدنشان را از دست دادند، اما این کاهش وزن در انتهای آزمایش به صورت مجازی متوقف شد. ماه‌ها طول کشید تا شرکت‌کنندگان با خوردن کالری بیشتر بتوانند سرعت سوخت‌و‌ساز بدنشان را به میزان عادی برسانند.