کاهش مقاومت در برابر عفونت‌ها نتیجه کمبود آهن

نقص در پاسخ‌های ایمنی و کاهش مقاومت‌ها در برابر عفونت‌ها، کاهش قدرت یادگیری و نقص در حافظه کوتاه مدت، اختلالات رشدی، کاهش اشتها، افزایش احتمال مسمومیت با سرب و … از جمله عوارض کمبود آهن در بدن هستند.

به گزارش دارچین به نقل از سلامت نیوز؛ دکتر ضیاءالدین مظهری درباره نیاز بدن در سنین مختلف به آهن گفت: بیشترین مقدار نیاز به آهن در دو سال اول زندگی و در دوران بلوغ و سنین نوجوانی است. در دوره بلوغ پسرها که بافت عضلانی آنها در حال رشد و توسعه است و همچنین در دوره بلوغ دخترها به دلیل شروع عادت ماهیانه، نیاز به افزایش حجم خون و تولید گلبول‌های قرمز و در نتیجه آهن افزایش می‌یابد.

او تاکید کرد: در شرایط خاص مانند شیردهی و انجام دادن تمرینات ورزشی، مقدار نیاز به آهن افزایش چشمگیری می یابد و چون جذب آهن در بدن از الگویی 10 درصدی برخوردار است، استفاده از منابع غنی این ماده معدنی در این دوران بسیار حیاتی است.

این متخصص تغذیه و رژیم درمانی گفت:مقدار نیاز به آهن در سنین نوجوانی به قدری بالا است که حتی در صورت کامل بودن ذخایر آهن، میزان آهن در گردش به علت نیاز و مصرف بالا کاهش می‌یابد، عدم تامین آهن مورد نیاز دراین دوره سنی عوارض کوتاه مدت و بلند مدت بسیاری را به همراه خواهد داشت.

در دوران بلوغ میزان نیاز به آهن 12 میلی‌گرم در آقایان و 15 میلی‌گرم در خانم‌ها است که در دوران بارداری و شیردهی این میزان به ترتیب به 30 و 20 میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد.

به گفته دکتر مظهری ساختن مولکول هِم و تشکیل هموگلوبین برای انتقال گازهای اکسیژن به سلول‌ها و خارج کردن گاز دی‌اکسید کربن از بدن از طریق عمل دم و بازدم یکی از وظایف مهم آهن در بدن است. نقص در پاسخ‌های ایمنی و کاهش مقاومت‌ها در برابر عفونت‌ها، کاهش قدرت یادگیری و نقص در حافظه کوتاه مدت، اختلالات رشدی، کاهش اشتها، افزایش احتمال مسمومیت با سرب و… از جمله عوارض کمبود آهن در بدن هستند.

او در ادامه تاکید کرد:علاوه بر این بروز کم‌خونی ناشی از فقر آهن، خستگی، ضعف، سردرد، بی‌حوصلگی، بی‌قراری، کاهش سطح توجه، رنگ پریدگی به خصوص در مخاط لب، پلک و چشم‌ها، بیش‌فعالی و اختلال در تمرکز و یادگیری از دیگر عوارض کمبود آهن هستند، که باید به آنها توجه ویژه‌ای داشت. تمایل به خوردن خاک، یخ، مهر، کاهگل و گچ از دیگر نشانه‌های کمبود آهن به شمار می‌رود.

این عضو هیئت علمی دانشگاه گفت: متاسفانه کمبود آهن و کم‌خونی‌های ناشی از آن به میزان چشمگیری در سنین نه تا چهارده سالگی به علت گرایش به تغذیه غلط در بین دختران و پسران شایع است که البته این کمبودها در دختران خطرات بیشتری را به دنبال دارد.

به گفته او فیتات‌های موجود در انواع غلات، دانه‌ها، آجیل‌ها، سبزیجات، فیبرها، برخی از ترکیبات موجود در قهوه و چای، اسفناج و آویشن و همچنین کلسیم موجود در لبنیات از عوامل کاهش‌دهنده جذب آهن به شمار می‌روند از این رو توصیه می‌شود که در صورت وجود کم‌خونی، غذاهای حاوی آهن را در کنار لبنیات و دیگر مواد حاوی کلسیم میل نکنید.

زیاده روی در مصرف شیر بعد از یک سالگی، یکی از عوامل بروز کم‌خونی در کودکان به شمار می‌رود. پروتئین سویا نیز یکی از عوامل مهارکننده‌های جذب آهن تلقی می‌شود. از طرفی دیگر می توان گفت ویتامین C از عوامل مساعد کننده بسیار موثر در جذب آهن غیر هِم (آهن موجود در منابع گیاهی) محسوب می‌شود. ماهی و آبزیان نه تنها خود حاوی آهن هِم (آهن موجود در منابع حیوانی) هستند، بلکه حاوی ترکیباتی هستند که جذب آهن غیر هِم را نیز افزایش می‌دهند.